Bedros Tourian "What Are You, Love?" (~1860)

A tragic life of Bedros Tourian, born in poverty and died of tuberculous at 21, his poems are a testament to his passions and unrequited loves.  (Some of his poetry available on Amazon for Kindle.)

WHAT are you, love? A flame from heaven?     Ինչ դուք, սեր? A բոց երկնքից.
A radiant smile are you?                                   Դուք պայծառ ժպիտը.
The heaven has not your eyes’ bright gleams,     Երկինք չունի ձեր աչքերը 'վառ վառած լույսերով,
The heaven has not their blue.                            Երկինք չունի իր կապույտ.

The rose has not your snowy breast;                  Վարդի չունի ձեր ձնառատ կրծքի;
In the moon’s face we seek                               Լուսնի դեմքը, մենք ձգտում
In vain the rosy flush that dyes                           Իզուր վարդագույն լցվել է ներկերի
Your soft and blushing cheek.                            Ձեր փափուկ եւ տաքացման դեմքը

By night you smile upon the stars,                       Գիշերով ժպտալ վրա աստղերի,
And on the amorous moon,                               Իսկ սիրող լուսնի,
By day upon the waves, the flowers —              Օր հետո ալիքների, ծաղիկները -
Why not on one alone?                                      Ինչու մեկի վրա մենակ.

But, though I pray to you with tears,                   Բայց, չնայած ես աղոթում եմ ձեզ արցունքով,
With tears and bitter sighs,                                 Արցունքով ու դառը խնդիր
You will not deign me yet one glance                  Դուք չեք բարեհաճել ինձ դեռ մեկ հայացք
Cast by your shining eyes.                                  Դերերում ձեր փայլուն աչքերը.

Gohar Gasparyan

O love, are you a mortal maid,                           O սեր, դու մի մահկանացու աղախին,
Or angel formed of light?                                   Կամ հրեշտակ ձեւավորվել լույսի.
The spring rose and the radiant moon                 գարնան վարդ ու պայծառ լուսին
Envy your beauty bright;                                    Նախանձում ձեր գեղեցկությունը վառ.

And when your sweet and thrilling voice             Եվ երբ քո քաղցր եւ հուզիչ ձայն
Is heard upon the air,                                         Լսում են օդում,
In cypress depths the nightingale                       Ի նոճի խորությունների սոխակ
Is silent in despair.                                             Լռում հուսահատ.

Would I, a zephyr, might caress                         Ցանկանում եմ, որ հզոր քամի, կարող է շոյել
Your bright brow’s dreams in sleep,                   Ձեր պայծառ ունք ի երազներ է քնելու,
Breathe gently on your lips, and dry                   Շնչել նրբորեն ձեր շուրթերին, եւ չոր
Your tears, if you should weep!                         Ձեր արցունքները, եթե դուք պետք է լաց լինել.

Or would that in your garden fair                       Կամ էլ, որ ձեր պարտեզի տոնավաճառին
A weeping rose I grew;                                     լալիս վարդ ես մեծացել.
And when you came resplendent there               Եվ երբ դուք գալիս փայլուն են
At morning with the dew,                                   Ին առավոտյան Ցողի,

Example of Armenian Calligraphy

I’d give fresh color to your cheek                      Ես կցանկանայի, որ նոր գույն ձեր անամոթություն
That makes the rose look pale,                          Դա ստիպում է վարդերի նայում գունատ,
Shed on your breast my dew, and there             Թափել ձեր կուրծքը իմ ցող, եւ այնտեղ
My latest breath exhale.                                    Իմ վերջին շունչ ցնդել.

Oh, would I were a limpid brook!                     որ ես մի թափանցիկ հոսք.
If softly you drew nigh,                                     Եթե ​​մեղմ դուք մօտեցաւ,
And smiled into my mirror clear,                       Եւ ժպտաց իմ հայելին պարզ է,
My blue waves would run dry.                          Իմ կապույտ ալիքների վազում չոր.

Oh, would I were a sunbeam bright,                  որ ես մի Արեւի լույսը վառ,
To make you seem more fair,                            Որպեսզի դուք, կարծես, ավելի արդար,
Touching your face, and dying soon                  Անդրադառնալով ձեր դեմքը, եւ ներկում շուտով
Amid your fragrant hair!                                   Պայմաններում քո անուշահոտ մազերով.

But, if you love another,                                   Սակայն, եթե դուք սիրեք միմյանց,
His gravestone may I be!                                  Նրա տապանաքար կարող եմ լինել.
Then you would linger near me,                        Ապա դուք պետք է դանդաղել մոտ է ինձ,
Your tears would fall on me ;                           Ձեր արցունքները կընկներ ինձ վրա.

Your sighs would wander o’er me,                  Ձեր շունչը չէր թափառել է ինձ,
Sighs for his early doom.                                 գալիս իր վաղ մահվան.
To touch you, O beloved,                               Դիպչել քեզ, ով սիրելի,
I must become a tomb!                                   Ես պետք է դառնա գերեզմանը.

Bedros Tourian Grave